เริ่มต้นที่ 428

ทำไมเพราะรู้จึงไม่เกิด จากความเดิมที่ ไม่รู้จึงมาเกิด ถึง รู้แล้วก็จะไม่เกิด เพราะว่า ปฏิจสมุทบาทสายดับ เริ่มที่วิชชา(ความรู้) รู้อะไร ก็รู้ว่าอะไรที่เกิดขึ้นมาแล้วก็จะดับไป ไม่มีอะไรที่เที่ยงแท้ เกิดแล้วก็ดับ ดังนั้นเมื่อเราได้ฝึกวิชาวิปัสสนาแล้ว เราก็จะรู้ตามกาย,เวทนา,จิตและธรรม ได้ตามที่เราได้ฝึกจากพุทธบริษัท 4 ไม่ว่าจะสายใหนก็ตาม เมื่อเรารู้ เราก็จะตามทันต่อเรื่องราวต่างๆและวางได้ทันที ไม่ให้สังขารได้ปรุงแต่ง ไม่ให้ความโลภ โกรธ และหลงตามมาได้ ทุกอย่างก็จะตัดไปหมด ตัดภพตัดชาติสิ้น ไม่มีกิจใดที่ต้องทำต่อ ไม่ต้องไปเกิดอีกต่อไป นอกจากถ้าเรายังอยู่ในโลก หน้าที่ๆเราจะต้องทำก็คือ สั่งสอนให้คนที่ยังไม่บรรลุธรรมเป็นคนดีและดำเนินตามรอยพระบาทของพระพุทธองค์ เมื่อขันธ์ 5 ถึงคราวดับสิ้น รูปกับนามก็แยกกันไป รูปก็คืนธรรมชาติไป นามก็ยังคงเป็นนามต่อไป ไม่มีการก่อร่างสร้างตัวให้เกิดชาติใหม่ขึ้นอีก คล้ายๆกับว่า เป็นอมตะนั่นเอง

ในอดีตที่ผ่านมา ข้าพเจ้าพยายามอยู่อย่างมากที่มุ่งมั่นว่าจะเป็นยอดคนไม่ด้านใดก็ด้านหนึ่ง สิ่งที่ดูเหมือนว่าจะยังติดอยู่ในใจมาตลอดก็คือ ศิลปะการต่อสู้ และนี่เองก็เป็นต้นตอที่ทำให้ข้าพเจ้าได้เจอกับสัจจะธรรมของพระพุทธองค์ ก็คือ ทำอย่างไรจึงจะไม่เกิดอีก เพราะไม่รู้จึงมาเกิด จากกระบวนการของปฏิจสมุทบาทสายดับ อันเริ่มมาจาก อวิชชา(ความไม่รู้) เป็นตัวนำทำให้เกิดเรื่องราวต่างๆ เต็มไปหมด เพราะว่าจากอวิชชาก็ไปสู่สังขารหรือความคิด ตรงนี้เป็นอะไรที่เร็วมากๆเสียจนถ้าเป็นคนธรรมดาละก้อ ไม่มีทางตามได้ทัน เพราะไม่ได้ฝึกในเรื่องสติมาก่อน จากนั้นก็จะว่าไปตามกรรมของแต่ละคนที่ได้ทำมา จนเกิดภพเกิดชาติเต็มไปหมด ดูถัดมา ก็คือ เพราะรู้จึงไม่เกิด